WAŻKI zaChwycone : Szklarka zielona

Przedstawiam zdjęcia dwóch samców teneralnych (krótko po wylince, przed pierwszym lotem) z gatunku szklarka zielona (Cordulia aenea) należącego do rodziny szklarkowatych. To jedyny gatunek ważki z rodzaju szklarka (Cordulia) występujący w Polsce, a nawet w Europie.
Zdjęcia wykonałam 25 kwietnia 2014 r. nad Małym Stawem w pobliżu Mojego Lasu. W miejscu tym panował półcień - poprzez liście drzew przedzierały się promienie słoneczne, co bardzo utrudniało fotografowanie, zwłaszcza, że wiał lekki, lecz zdradziecki wiatr. Tego dnia, oprócz owych dwóch samców znalazłam na trzcinach pięć wylinek. Cztery z nich znajdowały się na suchych, a jedna na młodej turzycy. Wylinki znajdowały się na wysokości od ok. 50 do 120 cm nad powierzchnią wody. Wylinki zaobserwowanych samców znajdowały się ok. 20-25 cm poniżej nich. Ich zdjęcia przedstawiłam w poprzednim wpisie.

Pierwszy z samców, prawdopodobnie podczas linienia lub wędrówki po trzcinie doznał, moim zdaniem, bardzo poważnego uszkodzenia odwłoka, który zniekształcił się i odchylił się w lewo. Ponadto, wydaje mi się, że od spodu odwłok został wręcz rozerwany!
Drugi osobnik nie miał widocznych uszkodzeń.
Prawdopodobnie sfotografowałam także trzeciego samca teneralnego z tego gatunku, niestety z oddali (ok. 2 m) pośród suchych trzcin.

Pierwszy (uszkodzony) samiec szklarki zielonej:

szklarka zielona (Cordulia aenea) - samiec teneralny

Skrzydła drugiej pary są szerokie u nasady.
szklarka ziordulenea) - samiec teneralny

Cechą charakterystyczną dla szklarki zielonej są żółtawe wargi dolne.

Drugi samiec teneralny z gatunku szklarka zielona:

szklarka zielona (Cordulia aenea) - samiec teneralny

Szklarka zielona (Cordulia aenea) - odwłok samca teneralnego

Trzeci samiec sfotografowany w trzcinach w dość dużej odległości. To takze szklarka zielona - rozpoznałam go po owej białej plamce w okolicy wtórnego aparatu kopulacyjnego:

szklarka zielona (Cordulia aenea) - samiec teneralny

Szklarka zielona (Cordulia aenea) – gatunek ważki z rodziny szklarkowatych (Corduliidae).
Występuje licznie na terenie północnej Europy i północnej Azji. W południowej części tych kontynentów występuje lokalnie, zwykle w pobliżu górskich jezior.
W Polsce jest pospolita, występuje licznie w pobliżu zbiorników wodnych różnego typu. Preferuje wody stojące.

Długość ciała 52 mm,
Rozpiętość skrzydeł 72-75 mm.
Osobniki dorosłe występują od kwietnia do lipca
Obszar występowania w Polsce - powszechnie w całym kraju, także w górach do wysokości ok. 1200 m n.p.m.

Ubarwienie ciała - dominuje kolor zielony z metalicznym złotawo-miedzianym połyskiem.
Oczy - jasne jaskrawozielone, u niewybarwionych osobników jasne - beżowe
Czoło - ciemnozielone, metalicznie błyszczące
Cechą odróżniającą ten gatunek od innych szklarkowatych są żółtawe wargi dolne.
Odwłok - rozszerzony na ostatnich segmentach. Na łączeniu S2 i S3 dwie jasne linie
Spód odwłoka - jasne plamy na pierwszych segmentach odwłoka samca w okolicy wtórnego aparatu kopulacyjnego.
Pterostigmamy - czarne.
Skrzydła - żyłki czarne, u nasady zabarwione bursztynowo, membranule również bursztynowe. Skrzydła II pary są szerokie u nasady.
Przydatki analne samca - górne minimalnie krótsze, dolne z podwójnym hakiem.

Szklarka zielona [ang. Downy Emerald - kosmaty] (Cordulia aenea) jest jedynym gatunkiem z rodzaju Cordulia występującym w Europie. Stosunkowo jest gatunkiem pospolitym w Europie Północnej i Środkowej, ale bardzo rzadko występuje na Wyspach Brytyjskich, w Północnej Szwecji i Norwegii oraz w basenie Morza Śródziemnego. Występuje także na wschodzie - od Syberii po Japonię, unika za to miejsc bardzo ciepłych - niemal nie występuje na Półwyspie Iberyjskim.

Puszyste włoski pokrywające ciało szklarki zielonej pomagają wyjaśnić jego wczesne pojawienia się (tj. na początku wiosny, a także w godzinach rannych).
Samce przejawiają zachowania terytorialne - patrolują swój teren wypatrując samic wykonując naprzemiennie szybki lot z krótkim zawiśnięciem w miejscu. Samice zdradzają (obserwatorowi) swą obecność nad wodą - szelestem skrzydeł w gęstej roślinności podczas składania jaj.
Cechy wyróżniające Cordulia aenea to brązowo metaliczne ubarwienie odwłoka (zamiast zielonego metaliku), ciemne żółte plamy u nasady skrzydeł, maczugowaty odwłok samca (najszersze S7 i S8). U samicy na spodzie odwłoka występuje duża biała plama (S2-S3), brak dużego pokładełka typowego dla samicy miedziopiersi metalicznej (Somatochlora metallica).
Samice pojawiają się nad wodą jedynie w celach rozrodczych, poza tym podobno prowadzą skryty tryb życia. Kilka dni później udało mi się sfotografować samicę szklarki zielonej, która przysiadła na gałązce sosny - w słońcu i na wietrze, oczywiście ;-]

A tutaj jeszcze dorosły samiec - można porównać jego wygląd i ubarwienie ciała: